-
1 iocus
joke, jest, jape, gag. -
2 jocus
jŏcus, i (plur. also joca, jocorum, n.; so always in Cic.), m. [perh. akin to Sanscr. root div, ludere; cf. jucundus], a jest, joke (class.):joci causa magistrum adhibes,
for the sake of the joke, Cic. Phil. 2, 17, 42:defensio redundabat hilaritate quadam et joco,
id. de Or. 2, 54, 221:ut ad ludum et jocum facti videamur,
id. Off. 1, 29, 103:quicum joca seria, ut dicitur,
id. Fin. 2, 26, [p. 1014] 85:joca atque seria cum humillimis agere,
Sall. J. 96, 2:seria ac jocos celebrare,
Liv. 1, 4, 9:jocum accipimus quod est contrarium serio,
Quint. 6, 3, 21; 68; 94:conviva joco mordente facetus,
Juv. 9, 10; Plin. Ep. 2, 13, 5; Tac. A. 2, 13:agitare jocos cum aliquo,
Ov. M. 3, 320;of jests of love,
Hor. Ep. 1, 6, 65:seu tu querelas sive geris jocos,
id. C. 3, 21, 2:materiam praebere causas jocorum,
Juv. 3, 147; pastime, sport, Plin. 8, 40, 61, § 144:quibus jusjurandum jocus est,
Cic. Fl. 5, 12:per jocum,
in jest, by way of a joke, Plaut. Am. 3, 2, 39; id. Poen. 5, 5, 42:joco an serio haec dicat,
Ter. Heaut. 3, 2, 20; Cic. Fam. 4, 4, 1.—So, too, joco quid dictum est per jocum, Plaut. Am. 2, 3, 35:ne joco quidem mentiretur,
Nep. Ep. 3, 1:joco seriove,
Liv. 7, 41, 3; Suet. Ner. 25; id. Aug. 53: extra jocum or remoto joco, joking aside, without joking:extra jocum, bellus est,
Cic. Fam. 7, 16, 2:remoto joco, tibi praecipio, ut, etc.,
id. ib. 7, 11, 3:ludus et jocus,
mere sport, a trifle, Liv. 28, 42:mille facesse jocos: turpe est nescire puellam Ludere,
Ov. A. A. 3, 367.—Personified:quam Jocus circumvolat et Cupido,
the god of jests, Hor. C. 1, 2, 34; Plaut. Bacch. 1, 2, 8. -
3 iocus
iocus ī (plur. also ioca, iocorum, n), m [IA-], a jest, joke: iocum movere, S.: ioci causā, for the sake of the joke: ioca atque seria cum humillimis agere, S.: seria ac iocos celebrare, L.: conviva ioco mordente facetus, Iu.: agitare iocos cum aliquo, O.: Seu tu querelas sive geris iocos, H.: ne ioco quidem mentiretur, N.: ioco seriove, L.: neu sis iocus, a laughing-stock, H.: extra iocum, bellus est, joking aside.—Person.: quam Iocus circumvolat et Cupido, the god of jests, H.—A trifle, jest: Ludum iocumque dicet fuisse illum, child's play, T.: ne tibi ludus et iocus fuisse Hispaniae tuae videbuntur! L. -
4 capitale
căpĭtālis, e, adj. [caput].I.Relating to or belonging to the head. In this signif. extant only in the subst. capital, a headdress of priests, Varr. L. L. 5, § 130 Müll.; but, capital linteum quoddam, quo in sacrificiis utebantur, Paul. ex Fest. p. 48 ib. —II.Transf.A.Relating to life, by which life is endangered, capital:2.periculum,
peril of life, Plaut. Trin. 4, 3, 81; id. Rud. 2, 3, 19:caedis,
id. Most. 2, 2, 44:morbus,
endangering life, dangerous, Gell. 16, 13, 5.—Esp. freq. as jurid. t. t. of those crimes which are punishable by death or by the loss of civil rights, capital, v. Dig. 21, 1, 23, § 2; 48, 1, 2:(α).accusare aliquem rei capitalis,
of a capital crime, Cic. Verr. 2, 2, 28, § 68:qui in vinculis essent damnati rei capitalis,
id. Sen. 12, 42:cui rei capitalis dies dicta sit,
Liv. 3, 13, 4:reus rerum capitalium,
Cic. Verr. 2, 2, 39, § 95:manifesti rerum capitalium,
Sall. C. 52 fin.:rerum capitalium condemnati,
id. ib. 36, 2:damnati,
Tac. A. 1, 21 fin.:in rerum capitalium quaestionibus,
Cic. Verr. 2, 2, 28, § 68:crimen,
id. ib. 2, 5, 9, § 23; Tac. A. 3, 60: facinora, Cic. poët. N. D. 1, 6, 13; cf.flagitia,
Ter. Ad. 4, 7, 5:maleficia,
Dig. 48, 8, 18 pr.:judex rei capitalis,
Quint. 7, 3, 33; Curt. 6, 8, 25; Cic. Dom. 30, 78:capitalium rerum vindices,
Sall. C. 55 al.:fraudem admittere,
Cic. Rab. Perd. 9, 26:causae,
Quint. 8, 3, 14:judicia,
id. 4, 1, 57:noxa,
Liv. 3, 55, 5:poenā afficere aliquem,
Suet. Caes. 48:condemnare,
id. Dom. 14:animadversione punire,
id. Aug. 24:supplicio incesta coërcere,
id. Dom. 8:capitale nullum exemplum vindictae,
Plin. 29, 1, 8, § 18:supplicium,
Curt. 3, 2, 17:capitalis locus ubl si quid violatum. est, caput violatoris expiatur,
Fest. p. 50:judicium trium virorum capitalium,
who had charge of the prisons and of executions, Cic. Or. 46, 156; Liv. 39, 14, 10; 25, 1, 10; cf. id. 32, 26, 17; and the joke of Cic. Fam. 7, 13, 2.—Also subst.: căpĭtal (postAug. sometimes căpĭtāle, as also in poorer MSS. of earlier authors), plur. capitalia, a death ( real or civil), banishment, etc., in consequence of crime:capital = facinus quod capitis poenā luitur,
Fest. p. 37: capital kephalikê timôria, Vet. Gloss.Capital facere, Plaut. Men. 1, 1, 16; id. Merc. 3, 4, 26: scimus capital esse irascier, Lucil. ap. Non. p. 38, 17:(β).quique non paruerit capital esto,
Cic. Leg. 2, 8, 21; id. Inv. 2, 31, 96:praesidio decedere apud Romanos capital esse,
Liv. 24, 37, 9 Gronov.; Mel. 1, 9, 7 Tzschuck; Curt. 8, 4, 17; 8, 9, 34; Quint. 9, 2, 67:degredi viā capital leges fecere,
Plin. 12, 14, 32, § 63; 10, 23, 31, § 62; Just. 2, 7, 8; Suet. Calig. 24 Oud. and Wolf; Sil. 13, 155; cf. Front. 4, 6, 3 Oud.—Capitale:(γ).capitale est obicere anteacta,
Quint. 9, 2, 67; Tac. Agr. 2.—Plur.:b.capitalia: capitalia vindicanto,
Cic. Leg. 3, 3, 6:capitalia ausi plerique,
Liv. 26, 40, 17; Suet. Tib. 58.—Trop.:B.inimicus,
a mortal enemy, Plaut. Poen. 4, 2, 57:hostis,
a deadly enemy, Cic. Cat. 2, 2, 3:adversarius,
id. Fin. 4, 12, 31:odium,
id. Lael. 1, 2:ira,
Hor. S. 1, 7, 13:inimicitiae,
Dig. 17, 1, 23, § 25:minae, Cod. 2, 20, 7: oratio,
very pernicious, dangerous, Cic. Off. 2, 21, 73:capitalis et pestifer Antonii reditus,
id. Phil. 4, 1, 3:totius autem injustitiae nulla capitalior quam eorum, etc.,
id. Off. 1, 13, 41:nulla capitalior pestis quam, etc.,
id. Sen. 12, 39.—That is at the head, chief, first in something, pre-eminent, distinguished (rare): capitale vocamus Ingenium sollers (as we often use capital), Ov. F. 3, 839:2.Siculus ille (sc. Philistus) capitalis, creber, acutus, etc.,
a writer of the first rank, Cic. Q. Fr. 2, 11 (13), 4: jocus, a capital joke, Treb. XXX. Tyrann. 10. — Comp.:hoc autem erat capitalior, quod, etc.,
more important, Cic. Verr. 2, 2, 70, § 170.—Hence, adv.: căpĭtālĭter, mortally, capitally:lacessere,
Plin. Ep. 1, 5, 4:odisse,
mortally, Amm. 21, 16, 11.—Esp.,As judicial t. t., of punishments, capitally, so as to affect life or citizenship, Cod. Th. 3, 14, 1; Veg. Mil. 2, 22. -
5 capitalis
căpĭtālis, e, adj. [caput].I.Relating to or belonging to the head. In this signif. extant only in the subst. capital, a headdress of priests, Varr. L. L. 5, § 130 Müll.; but, capital linteum quoddam, quo in sacrificiis utebantur, Paul. ex Fest. p. 48 ib. —II.Transf.A.Relating to life, by which life is endangered, capital:2.periculum,
peril of life, Plaut. Trin. 4, 3, 81; id. Rud. 2, 3, 19:caedis,
id. Most. 2, 2, 44:morbus,
endangering life, dangerous, Gell. 16, 13, 5.—Esp. freq. as jurid. t. t. of those crimes which are punishable by death or by the loss of civil rights, capital, v. Dig. 21, 1, 23, § 2; 48, 1, 2:(α).accusare aliquem rei capitalis,
of a capital crime, Cic. Verr. 2, 2, 28, § 68:qui in vinculis essent damnati rei capitalis,
id. Sen. 12, 42:cui rei capitalis dies dicta sit,
Liv. 3, 13, 4:reus rerum capitalium,
Cic. Verr. 2, 2, 39, § 95:manifesti rerum capitalium,
Sall. C. 52 fin.:rerum capitalium condemnati,
id. ib. 36, 2:damnati,
Tac. A. 1, 21 fin.:in rerum capitalium quaestionibus,
Cic. Verr. 2, 2, 28, § 68:crimen,
id. ib. 2, 5, 9, § 23; Tac. A. 3, 60: facinora, Cic. poët. N. D. 1, 6, 13; cf.flagitia,
Ter. Ad. 4, 7, 5:maleficia,
Dig. 48, 8, 18 pr.:judex rei capitalis,
Quint. 7, 3, 33; Curt. 6, 8, 25; Cic. Dom. 30, 78:capitalium rerum vindices,
Sall. C. 55 al.:fraudem admittere,
Cic. Rab. Perd. 9, 26:causae,
Quint. 8, 3, 14:judicia,
id. 4, 1, 57:noxa,
Liv. 3, 55, 5:poenā afficere aliquem,
Suet. Caes. 48:condemnare,
id. Dom. 14:animadversione punire,
id. Aug. 24:supplicio incesta coërcere,
id. Dom. 8:capitale nullum exemplum vindictae,
Plin. 29, 1, 8, § 18:supplicium,
Curt. 3, 2, 17:capitalis locus ubl si quid violatum. est, caput violatoris expiatur,
Fest. p. 50:judicium trium virorum capitalium,
who had charge of the prisons and of executions, Cic. Or. 46, 156; Liv. 39, 14, 10; 25, 1, 10; cf. id. 32, 26, 17; and the joke of Cic. Fam. 7, 13, 2.—Also subst.: căpĭtal (postAug. sometimes căpĭtāle, as also in poorer MSS. of earlier authors), plur. capitalia, a death ( real or civil), banishment, etc., in consequence of crime:capital = facinus quod capitis poenā luitur,
Fest. p. 37: capital kephalikê timôria, Vet. Gloss.Capital facere, Plaut. Men. 1, 1, 16; id. Merc. 3, 4, 26: scimus capital esse irascier, Lucil. ap. Non. p. 38, 17:(β).quique non paruerit capital esto,
Cic. Leg. 2, 8, 21; id. Inv. 2, 31, 96:praesidio decedere apud Romanos capital esse,
Liv. 24, 37, 9 Gronov.; Mel. 1, 9, 7 Tzschuck; Curt. 8, 4, 17; 8, 9, 34; Quint. 9, 2, 67:degredi viā capital leges fecere,
Plin. 12, 14, 32, § 63; 10, 23, 31, § 62; Just. 2, 7, 8; Suet. Calig. 24 Oud. and Wolf; Sil. 13, 155; cf. Front. 4, 6, 3 Oud.—Capitale:(γ).capitale est obicere anteacta,
Quint. 9, 2, 67; Tac. Agr. 2.—Plur.:b.capitalia: capitalia vindicanto,
Cic. Leg. 3, 3, 6:capitalia ausi plerique,
Liv. 26, 40, 17; Suet. Tib. 58.—Trop.:B.inimicus,
a mortal enemy, Plaut. Poen. 4, 2, 57:hostis,
a deadly enemy, Cic. Cat. 2, 2, 3:adversarius,
id. Fin. 4, 12, 31:odium,
id. Lael. 1, 2:ira,
Hor. S. 1, 7, 13:inimicitiae,
Dig. 17, 1, 23, § 25:minae, Cod. 2, 20, 7: oratio,
very pernicious, dangerous, Cic. Off. 2, 21, 73:capitalis et pestifer Antonii reditus,
id. Phil. 4, 1, 3:totius autem injustitiae nulla capitalior quam eorum, etc.,
id. Off. 1, 13, 41:nulla capitalior pestis quam, etc.,
id. Sen. 12, 39.—That is at the head, chief, first in something, pre-eminent, distinguished (rare): capitale vocamus Ingenium sollers (as we often use capital), Ov. F. 3, 839:2.Siculus ille (sc. Philistus) capitalis, creber, acutus, etc.,
a writer of the first rank, Cic. Q. Fr. 2, 11 (13), 4: jocus, a capital joke, Treb. XXX. Tyrann. 10. — Comp.:hoc autem erat capitalior, quod, etc.,
more important, Cic. Verr. 2, 2, 70, § 170.—Hence, adv.: căpĭtālĭter, mortally, capitally:lacessere,
Plin. Ep. 1, 5, 4:odisse,
mortally, Amm. 21, 16, 11.—Esp.,As judicial t. t., of punishments, capitally, so as to affect life or citizenship, Cod. Th. 3, 14, 1; Veg. Mil. 2, 22. -
6 capitaliter
căpĭtālis, e, adj. [caput].I.Relating to or belonging to the head. In this signif. extant only in the subst. capital, a headdress of priests, Varr. L. L. 5, § 130 Müll.; but, capital linteum quoddam, quo in sacrificiis utebantur, Paul. ex Fest. p. 48 ib. —II.Transf.A.Relating to life, by which life is endangered, capital:2.periculum,
peril of life, Plaut. Trin. 4, 3, 81; id. Rud. 2, 3, 19:caedis,
id. Most. 2, 2, 44:morbus,
endangering life, dangerous, Gell. 16, 13, 5.—Esp. freq. as jurid. t. t. of those crimes which are punishable by death or by the loss of civil rights, capital, v. Dig. 21, 1, 23, § 2; 48, 1, 2:(α).accusare aliquem rei capitalis,
of a capital crime, Cic. Verr. 2, 2, 28, § 68:qui in vinculis essent damnati rei capitalis,
id. Sen. 12, 42:cui rei capitalis dies dicta sit,
Liv. 3, 13, 4:reus rerum capitalium,
Cic. Verr. 2, 2, 39, § 95:manifesti rerum capitalium,
Sall. C. 52 fin.:rerum capitalium condemnati,
id. ib. 36, 2:damnati,
Tac. A. 1, 21 fin.:in rerum capitalium quaestionibus,
Cic. Verr. 2, 2, 28, § 68:crimen,
id. ib. 2, 5, 9, § 23; Tac. A. 3, 60: facinora, Cic. poët. N. D. 1, 6, 13; cf.flagitia,
Ter. Ad. 4, 7, 5:maleficia,
Dig. 48, 8, 18 pr.:judex rei capitalis,
Quint. 7, 3, 33; Curt. 6, 8, 25; Cic. Dom. 30, 78:capitalium rerum vindices,
Sall. C. 55 al.:fraudem admittere,
Cic. Rab. Perd. 9, 26:causae,
Quint. 8, 3, 14:judicia,
id. 4, 1, 57:noxa,
Liv. 3, 55, 5:poenā afficere aliquem,
Suet. Caes. 48:condemnare,
id. Dom. 14:animadversione punire,
id. Aug. 24:supplicio incesta coërcere,
id. Dom. 8:capitale nullum exemplum vindictae,
Plin. 29, 1, 8, § 18:supplicium,
Curt. 3, 2, 17:capitalis locus ubl si quid violatum. est, caput violatoris expiatur,
Fest. p. 50:judicium trium virorum capitalium,
who had charge of the prisons and of executions, Cic. Or. 46, 156; Liv. 39, 14, 10; 25, 1, 10; cf. id. 32, 26, 17; and the joke of Cic. Fam. 7, 13, 2.—Also subst.: căpĭtal (postAug. sometimes căpĭtāle, as also in poorer MSS. of earlier authors), plur. capitalia, a death ( real or civil), banishment, etc., in consequence of crime:capital = facinus quod capitis poenā luitur,
Fest. p. 37: capital kephalikê timôria, Vet. Gloss.Capital facere, Plaut. Men. 1, 1, 16; id. Merc. 3, 4, 26: scimus capital esse irascier, Lucil. ap. Non. p. 38, 17:(β).quique non paruerit capital esto,
Cic. Leg. 2, 8, 21; id. Inv. 2, 31, 96:praesidio decedere apud Romanos capital esse,
Liv. 24, 37, 9 Gronov.; Mel. 1, 9, 7 Tzschuck; Curt. 8, 4, 17; 8, 9, 34; Quint. 9, 2, 67:degredi viā capital leges fecere,
Plin. 12, 14, 32, § 63; 10, 23, 31, § 62; Just. 2, 7, 8; Suet. Calig. 24 Oud. and Wolf; Sil. 13, 155; cf. Front. 4, 6, 3 Oud.—Capitale:(γ).capitale est obicere anteacta,
Quint. 9, 2, 67; Tac. Agr. 2.—Plur.:b.capitalia: capitalia vindicanto,
Cic. Leg. 3, 3, 6:capitalia ausi plerique,
Liv. 26, 40, 17; Suet. Tib. 58.—Trop.:B.inimicus,
a mortal enemy, Plaut. Poen. 4, 2, 57:hostis,
a deadly enemy, Cic. Cat. 2, 2, 3:adversarius,
id. Fin. 4, 12, 31:odium,
id. Lael. 1, 2:ira,
Hor. S. 1, 7, 13:inimicitiae,
Dig. 17, 1, 23, § 25:minae, Cod. 2, 20, 7: oratio,
very pernicious, dangerous, Cic. Off. 2, 21, 73:capitalis et pestifer Antonii reditus,
id. Phil. 4, 1, 3:totius autem injustitiae nulla capitalior quam eorum, etc.,
id. Off. 1, 13, 41:nulla capitalior pestis quam, etc.,
id. Sen. 12, 39.—That is at the head, chief, first in something, pre-eminent, distinguished (rare): capitale vocamus Ingenium sollers (as we often use capital), Ov. F. 3, 839:2.Siculus ille (sc. Philistus) capitalis, creber, acutus, etc.,
a writer of the first rank, Cic. Q. Fr. 2, 11 (13), 4: jocus, a capital joke, Treb. XXX. Tyrann. 10. — Comp.:hoc autem erat capitalior, quod, etc.,
more important, Cic. Verr. 2, 2, 70, § 170.—Hence, adv.: căpĭtālĭter, mortally, capitally:lacessere,
Plin. Ep. 1, 5, 4:odisse,
mortally, Amm. 21, 16, 11.—Esp.,As judicial t. t., of punishments, capitally, so as to affect life or citizenship, Cod. Th. 3, 14, 1; Veg. Mil. 2, 22. -
7 ridiculum
rīdĭcŭlus, a, um, adj. [rideo], that excites laughter.I.In a good sense, laughable, droll, funny, amusing, facetious (freq. and class.; syn.: jocularis, jocosus).A.Adj.:B.quamvis ridiculus est,
Plaut. Men. 2, 2, 43; cf.:quando adbibero, alludiabo, tum sum ridiculissimus,
id. Stich. 2, 2, 58:si ridiculum hominem quaeret quispiam,
id. ib. 1, 3, 17:cavillator facie magis quam facetiis ridiculus,
Cic. Att. 1, 13, 2:homines,
id. Verr. 2, 1, 46, § 121; id. de Or. 2, 54, 221; Juv. 3, 153:mus,
a funny little mouse, Hor. A. P. 139:inest lepos ludusque in hac comoediā: ridicula res est,
Plaut. As. prol. 14:ridicula et jocosa res,
Cat. 56, 1 and 4:dico unum ridiculum dictum de dictis melioribus... nemo ridet,
Plaut. Capt. 3, 1, 22; so,dictum,
Quint. 6, 3, 6:logos ridiculos vendo,
Plaut. Stich. 1, 3, 68:vultus gestusque,
Quint. 6, 3, 26 et saep.: ridiculum est, with subject-clause:ridiculum est, te istuc me admonere,
Ter. Heaut. 2, 3, 112; so Quint. 6, 3, 94.— Absol.:hui, tam cito? ridiculum!
how comical! Ter. And. 3, 1, 16; so id. ib. 4, 2, 29; id. Eun. 3, 1, 62; id. Phorm. 5, 7, 8.— Poet. with inf.:(Porcius) Ridiculus totas simul obsorbere placentas,
Hor. S. 2, 8, 24.—Substt.1.rīdĭcŭ-lus, i, m., a jester, buffoon:2.Gelasimo nomen mihi indidit parvo pater. Quia inde jam a pauxillo puero ridiculus fui, etc.,
Plaut. Stich. 1, 3, 21 sq.; so id. ib. 17 and 64; [p. 1595] 4, 2, 54; id. Capt. 3, 1, 10; 17; Ter. Eun. 2, 2, 13; Vulg. Hab. 1, 10.—rīdĭcŭlum, i, or plur.: rīdĭcŭla, ōrum, n., something laughable, a laughing matter; a jest, joke, etc.: proprium materiae, de quā nunc loquimur, est ridiculum, ideoque haec tota disputatio a Graecis peri geloiou inscribitur, Quint. 6, 3, 22; cf. Cic. de Or. 2, 58, 235 sq. (v. the whole chapter on laughter, when and how it should be excited, etc., Cic. l. l.; and:II.de risu,
Quint. 6, 3):in jaciendo mittendoque ridiculo genera plura sunt... illud admonemus, ridiculo sic usurum oratorem, ut, etc.,
Cic. Or. 26, 87:per ridiculum dicere (opp. severe),
id. Off. 1, 37, 134:ridiculi causā (with joco),
Plaut. Am. 3, 2, 36:mihi solae ridiculo fuit,
I had the joke all to myself, Ter. Eun. 5, 6, 3:quatenus sint ridicula tractanda oratori, perquam diligenter videndum est... materies omnis ridiculorum est in istis vitiis, quae, etc.,
Cic. de Or. 2, 58, 237 sq.; Plaut. Stich. 3, 2, 2:saepe etiam sententiose ridicula dicuntur,
Cic. de Or. 2, 71, 286:facetum non tantum circa ridicula consistere,
Quint. 6, 3, 19:ridicula aut facimus aut dicimus, etc.,
id. 6, 3, 25.—In a bad sense, laughable, silly, absurd, ridiculous (not freq. till after the Aug. per.; cf.a.rideo, II. B. 2.): hujus insania, quae ridiaula est aliis, mihi tum molesta sane fuit, etc.,
Cic. Verr. 2, 4, 66, § 148:ludibria,
Lucr. 2, 47:qui ridiculus minus illo (es)?
Hor. S. 2, 3, 311:stulta reprehendere facillimum est, nam per se sunt ridicula,
Quint. 6, 3, 71; cf.(with stulta),
id. 2, 10, 6:poëma (shortly before: inculti versus et male nati),
Hor. Ep. 2, 1, 238:pudor,
Juv. 11, 55.— Ridiculum est, with subject-clause:est ridiculum, ad ea quae habemus nihil dicere, quaerere, quae habere non possumus,
Cic. Arch. 4, 8; so,putare,
id. Div. in Caecil. 18, 59:de confessis praecipere,
Quint. 5, 13, 7.— Adv.: rīdĭ-cŭlē.(Acc. to I.) Laughably, jokingly, humorously:b.rogitas,
Plaut. Trin. 4, 2, 60; Ter. Hec. 4, 4, 46:non modo acute, sed etiam ridicule ac facete,
Cic. de Or. 1, 57, 243; 2, 71, 289; id. Fam. 9, 22, 4; Domit. Mars. ap. Quint. 6, 3, 105:ridicule magis hoc dictum quam vere,
Phaedr. 3, 4, 5.—(Acc. to II.) Ridiculously:insanus,
Cic. Verr. 2, 4, 66, § 148; id. Rosc. Com. 6, 19. -
8 ridiculus
rīdĭcŭlus, a, um, adj. [rideo], that excites laughter.I.In a good sense, laughable, droll, funny, amusing, facetious (freq. and class.; syn.: jocularis, jocosus).A.Adj.:B.quamvis ridiculus est,
Plaut. Men. 2, 2, 43; cf.:quando adbibero, alludiabo, tum sum ridiculissimus,
id. Stich. 2, 2, 58:si ridiculum hominem quaeret quispiam,
id. ib. 1, 3, 17:cavillator facie magis quam facetiis ridiculus,
Cic. Att. 1, 13, 2:homines,
id. Verr. 2, 1, 46, § 121; id. de Or. 2, 54, 221; Juv. 3, 153:mus,
a funny little mouse, Hor. A. P. 139:inest lepos ludusque in hac comoediā: ridicula res est,
Plaut. As. prol. 14:ridicula et jocosa res,
Cat. 56, 1 and 4:dico unum ridiculum dictum de dictis melioribus... nemo ridet,
Plaut. Capt. 3, 1, 22; so,dictum,
Quint. 6, 3, 6:logos ridiculos vendo,
Plaut. Stich. 1, 3, 68:vultus gestusque,
Quint. 6, 3, 26 et saep.: ridiculum est, with subject-clause:ridiculum est, te istuc me admonere,
Ter. Heaut. 2, 3, 112; so Quint. 6, 3, 94.— Absol.:hui, tam cito? ridiculum!
how comical! Ter. And. 3, 1, 16; so id. ib. 4, 2, 29; id. Eun. 3, 1, 62; id. Phorm. 5, 7, 8.— Poet. with inf.:(Porcius) Ridiculus totas simul obsorbere placentas,
Hor. S. 2, 8, 24.—Substt.1.rīdĭcŭ-lus, i, m., a jester, buffoon:2.Gelasimo nomen mihi indidit parvo pater. Quia inde jam a pauxillo puero ridiculus fui, etc.,
Plaut. Stich. 1, 3, 21 sq.; so id. ib. 17 and 64; [p. 1595] 4, 2, 54; id. Capt. 3, 1, 10; 17; Ter. Eun. 2, 2, 13; Vulg. Hab. 1, 10.—rīdĭcŭlum, i, or plur.: rīdĭcŭla, ōrum, n., something laughable, a laughing matter; a jest, joke, etc.: proprium materiae, de quā nunc loquimur, est ridiculum, ideoque haec tota disputatio a Graecis peri geloiou inscribitur, Quint. 6, 3, 22; cf. Cic. de Or. 2, 58, 235 sq. (v. the whole chapter on laughter, when and how it should be excited, etc., Cic. l. l.; and:II.de risu,
Quint. 6, 3):in jaciendo mittendoque ridiculo genera plura sunt... illud admonemus, ridiculo sic usurum oratorem, ut, etc.,
Cic. Or. 26, 87:per ridiculum dicere (opp. severe),
id. Off. 1, 37, 134:ridiculi causā (with joco),
Plaut. Am. 3, 2, 36:mihi solae ridiculo fuit,
I had the joke all to myself, Ter. Eun. 5, 6, 3:quatenus sint ridicula tractanda oratori, perquam diligenter videndum est... materies omnis ridiculorum est in istis vitiis, quae, etc.,
Cic. de Or. 2, 58, 237 sq.; Plaut. Stich. 3, 2, 2:saepe etiam sententiose ridicula dicuntur,
Cic. de Or. 2, 71, 286:facetum non tantum circa ridicula consistere,
Quint. 6, 3, 19:ridicula aut facimus aut dicimus, etc.,
id. 6, 3, 25.—In a bad sense, laughable, silly, absurd, ridiculous (not freq. till after the Aug. per.; cf.a.rideo, II. B. 2.): hujus insania, quae ridiaula est aliis, mihi tum molesta sane fuit, etc.,
Cic. Verr. 2, 4, 66, § 148:ludibria,
Lucr. 2, 47:qui ridiculus minus illo (es)?
Hor. S. 2, 3, 311:stulta reprehendere facillimum est, nam per se sunt ridicula,
Quint. 6, 3, 71; cf.(with stulta),
id. 2, 10, 6:poëma (shortly before: inculti versus et male nati),
Hor. Ep. 2, 1, 238:pudor,
Juv. 11, 55.— Ridiculum est, with subject-clause:est ridiculum, ad ea quae habemus nihil dicere, quaerere, quae habere non possumus,
Cic. Arch. 4, 8; so,putare,
id. Div. in Caecil. 18, 59:de confessis praecipere,
Quint. 5, 13, 7.— Adv.: rīdĭ-cŭlē.(Acc. to I.) Laughably, jokingly, humorously:b.rogitas,
Plaut. Trin. 4, 2, 60; Ter. Hec. 4, 4, 46:non modo acute, sed etiam ridicule ac facete,
Cic. de Or. 1, 57, 243; 2, 71, 289; id. Fam. 9, 22, 4; Domit. Mars. ap. Quint. 6, 3, 105:ridicule magis hoc dictum quam vere,
Phaedr. 3, 4, 5.—(Acc. to II.) Ridiculously:insanus,
Cic. Verr. 2, 4, 66, § 148; id. Rosc. Com. 6, 19. -
9 ad-lūdō (all-)
ad-lūdō (all-) ūsī, —, ere, to play, sport, joke, jest, do sportively: ad id, T.: varie et copiose: adludit (Ino Tauro), O.: nec plura adludens, dwelling longer on the jest, V.: qui occupato adluserit, jested with him while busy, Ph.: Omnia quae fluctūs adludebant, Ct.—Fig., of the waves, to play against, dash upon: mare litoribus adludit: adludentibus undis, O. -
10 in-rīdeō (irr-)
in-rīdeō (irr-) rīsī, rīsus, ēre, to laugh at, joke, jeer, mock, ridicule: in re tantā, T.: ex muro, Cs.: mihi: inridentes responderunt, N.: periocum deos: vatem, V.: inrideor, T.: procos inrisa experiar, V.: quae inrideri ab imperitis solent: Inrisa sine honore ratis: semel inrisus, made a fool of, H. -
11 iocātiō
iocātiō ōnis, f [iocor], a joking, joke, jest. -
12 iocor
iocor ātus, ārī, dep. [iocus], to jest, joke: tu hanc iocari credis? T.: duplex iocandi genus: voluit Fortuna iocari, Iu.— To say in jest: haec: in faciem permulta, H.: nescio quid, Ct. -
13 (ioculor)
(ioculor) —, ārī [ioculus], to jest, joke; only P. praes.: quaedam militariter ioculantes, L. -
14 lūdus
lūdus ī, m [LVD-], a play, game, diversion, pastime: novum sibi excogitant ludum: campestris: Nec lusisse pudet, sed non incidere ludum, H.: pueri Intenti ludo, V.— Plur, public games, plays, spectacles, shows, exhibitions: delectant homines ludi: festi dies ludorum: ludos aspicere, O.: ludi Olympiae: ludi Consualia, L.: ludi Cerialia, L.—Rarely sing: haec ultra quid erit, nisi ludus, Iu.— A place for exercise, place for practice, school: In eodem ludo doctae, T.: litterarum ludi, L.: discendi: Isocrates, cuius e ludo principes exierunt: gladiatores in ludo habebat, in training, Cs.: militaris, L.: quem puerum in ludo cognorat, N.: sic veniunt ad miscellanea ludi, Iu. — Play, sport, child's play: oratio ludus est homini non hebeti: quibus (Graecis) ius iurandum iocus est, testimonium ludus.— Sport, jest, joke, fun: ad honores per ludum pervenire: amoto quaeramus seria ludo, H.: Nil per ludum simulabitur, Iu.: narrare, quos ludos praebueris, how you made yourself ridiculous, T.: mihi ludos reddere, play tricks on, T.: frui ludo aetatis, L.— A play, entertaining exhibition, playful writing, satire: veteres inëunt proscaenia ludi, V.: ut est in Naevi Ludo.* * *game, play, sport, pastime, entertainment, fun; school, elementary school -
15 rīdiculus
rīdiculus adj. [rideo], exciting laughter, laughable, droll, funny, amusing, facetious: Hui, tam cito? ridiculum! how comical! T.: facie magis quam facetiis: Ridiculum est, te istuc me admonere, T.: Ridiculus totas simul absorbere placentas, H.—As subst n., something laughable, a laughing matter, jest, joke: quae sint genera ridiculi: ridiculo sic usurum oratorem, ut, etc.: Mihi solae ridiculo fuit, I had the fun to myself, T.: materies omnis ridiculorum est in istis vitiis, quae, etc.: sententiose ridicula dicuntur.— Laughable, silly, absurd, ridiculous, contemptible: insania, quae ridicula est aliis, mihi, etc.: qui ridiculus minus illo (es)? H.: mus, H.: pudor, Iu.: est ridiculum, quaerere, etc.—As subst m.: neque ridiculus esse Possum, etc., be a buffoon, T.* * *Iridicula, ridiculum ADJlaughable, funny; sillyIIbuffoon, jester -
16 rīsus
rīsus ūs, m [rideo], a laughing, laughter, laugh: risum movere: risūs facere: Ne spissae risum tollant coronae, H.: risūs captare: risum tenere non posse: magni risūs consequebantur: risu cognoscere matrem, V.: proditor puellae risus, H.— An object of laughter, butt: risui sorori fuit, L.: O magnus posthac inimicis risus! H.: deus Omnibus risus erat, O.— A jest, joke, mockery: qui risus populo cladem attulit.* * * -
17 dicterium
joke, witticism -
18 facetia
wit (pl.), joke -
19 jocatio
joke, jest -
20 joco
jocare, jocavi, jocatus Vjoke, jest; say in jest; make merry
См. также в других словарях:
Joke van Beusekom — (* 23. Juni 1952 in Wassenaar) ist eine ehemalige niederländische Badmintonspielerin. Karriere Joke van Beusekom gewann in ihrer Heimat unzählige Meistertitel in den Doppeldisziplinen und im Einzel und ist national die erfolgreichste… … Deutsch Wikipedia
Joke thievery — is the act of performing and taking credit for comic material written by another person without their consent. This plagiarism is technically a form of copyright infringement.A common term for joke thievery is hacking , which is derived from the… … Wikipedia
Joke — est un groupe de musique français créé en 1995 en banlieue parisienne. Ses membres fusionnent différents styles musicaux allant du punk rock, au hip hop en passant par le raggamuffin. Activites scéniques aux textes socialement impliqués, les… … Wikipédia en Français
joke — joke, jest, jape, quip, witticism, wisecrack, crack, gag are comparable when they mean a remark, story, or action intended to evoke laughter. Joke, when applied to a story or remark, suggests something designed to promote good humor and… … New Dictionary of Synonyms
Joke — Joke, n. [L. jocus. Cf {Jeopardy}, {Jocular}, {Juggler}.] [1913 Webster] 1. Something said for the sake of exciting a laugh; something witty or sportive (commonly indicating more of hilarity or humor than jest); a jest; a witticism; as, to crack… … The Collaborative International Dictionary of English
Joke Schauvliege — (2009) … Wikipédia en Français
Joke Van De Velde — Joke Van de Velde, née à Gand le 28 décembre 1979, est une modèle et une présentatrice de télévision qui a été couronnée Miss Belgique en 2000. Joke Van de Velde a posé dans différents magazines dont Maxim. Elle a aussi travaillé pour le magazine … Wikipédia en Français
Joke van de velde — Joke Van de Velde, née à Gand le 28 décembre 1979, est une modèle et une présentatrice de télévision qui a été couronnée Miss Belgique en 2000. Joke Van de Velde a posé dans différents magazines dont Maxim. Elle a aussi travaillé pour le magazine … Wikipédia en Français
joke — [jōk] n. [L jocus, a joke, game < IE base * jek , to speak > OHG jehan] 1. anything said or done to arouse laughter; specif., a) a funny anecdote with a punch line b) an amusing trick played on someone 2. the humorous element in a situation … English World dictionary
Joke van Leeuwen — (* 24. September 1952 in Den Haag) ist eine niederländische Schriftstellerin. In Brüssel und Antwerpen studierte sie Geschichte, Kunst und Grafik. Als Gewinnerin des angesehenen Delfter Kabarettfestivals präsentierte sie nach dem Studium ihre… … Deutsch Wikipedia
Joke (given name) — Joke is a given name, and may refer to:* Joke Jay (21st century), German electronic DJ and artist * Joke van Beusekom (born 1952), retired badminton player * Joke Waller Hunter (1946 2005), Dutch UN official … Wikipedia